İtiraz etmek ve Bölünmek: Silah Bırakan Örgütler Ne Yaşadı?

Cumhur İttifakı’nın küçük ortağı MHP’nin Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin “örgütünü lağvet” çağrısıyla başlayan süreç, PKK lideri Abdullah Öcalan’ın örgüte kendini feshetme ve tüm grupların silahlarını bırakma çağrısı ile sonuçlandı.

Sürecin başlangıcından bu yana nasıl geliştiği, dinamiklerin neler olduğu ve konunun uluslararası boyutunun ne olduğuna dair net bir fikir sahibi olmak mümkün değil. Demokratikleşmeden çok iktidarın “bekası” üzerine odaklandığı izlenimi veren süreç, silahların susmasını kimse itiraz etmiyor ancak bundan sonrası daha karmaşık görünüyor.

Barışa ulaşmak barışı korumaktan daha zor bir süreçtir. Devlet ve örgütün taahhütlerini yerine getirmesi, “barışın sürmesi” için ilk koşuldur. Muhataplar ne vaat etti, anlaşma neyi beraberinde getirdi bilinmese de, taraflar barışı sürdürebilirler. Ancak memnun olmayan kesimler de bulunmaktadır.

PKK, Öcalan’ın çağrısına uymaya meyilli görünüyor; ancak dışarıda faaliyet gösteren örgütlerin şartlı bir şekilde silahlarını bırakacakları söylenmektedir.

Benzer gelişmelere Türkiye’de de şahit olabiliriz. Öcalan’ın çağrısına uymayanlar örgütü devam ettirebilir.

İrlanda Cumhuriyetçi Örgütü (IRA) ve İspanya’nın Bask Bölgesi’nde faaliyet gösteren ETA örgütü gibi örgütler, barış ilan ettikten sonra iç bölünmeler yaşamışlardır.

El Salvador’da FMLN ve Kolombiya’da FARC örgütü de benzer süreçlerden geçmiştir.

PKK çizgisindeki yapılar, Öcalan’ın çağrısını reddedebilir ve Suriye’deki faaliyetlerine devam edebilir.

Umarım, tuhaflıklarla dolu bu süreç başarılı bir barışla sonuçlanır. Bekleyip göreceğiz.